
اینوِستوپدیا_برای به دست آوردن مدرک امبیای دو مسیر وجود دارد دورههای تماموقت و دورههای پارهوقت.
هر دو به امبیای منجر میشوند، اما هر کدام هزینهها و فایدههای خود را دارد.
برای دانشجویان تماموقت، کار کردن طی دو یا سه سالِ تحصیل در مدارس امبیای سخت خواهد بود. پس این دورهها نزد دانشجویان جوانتر که تازه لیسانس خود را گرفتهاند و میتوانند به صورت تماموقت در پردیس حاضر باشند محبوبتر است.
امبیای پارهوقت معمولاً در دو نوع عرضه میشود. اولی، امبیای مدیران (executive MBA) یا ایامبیای (EMBA)، برای دانشجویانی طراحی شده که مدتی است در نقشهای اجرایی و راهبری اشتغال دارند و معمولاً ۳۲ تا ۴۲ ساله هستند. این دورهها میتوانند بسیار گران باشند و دانشجویان از شرکت خود انتظار دارند مخارج آن را به عهده بگیرد.
دومین نوع امبیای پارهوقت، برای افرادی ارائه میشود که تماموقت کار میکنند اما هنوز در نقشهای راهبری نیستند. سن این افراد عموماً بین ۲۴ تا ۳۵ سال است و عصرها یا آخر هفتهها به کلاس میروند تا در شغل خود پیشرفت کنند.
بیشک گرفتن لیسانس با معدل۴.۰ (A) دستاورد بزرگی است. اما نداشتن چنین معدلی لزوماً شانس دانشجو را برای ورود به یک دورهی معتبر امبیای پایین نمیآورد. مدارس معتبر معمولاً دانشجویان خود را از میان دارندگان معدل ۳.۵ یا بالاتر (B+ تا A-) انتخاب میکنند. بهترین و رده بالا ترین دورهها معدلی بهتر از متوسط از شما میخواهند.
بهترین مدارس بیزینس عموماً بالاترین نمرات جیمت (GMAT) را میخواهند، و میانگین نمرهی خواسته شده در دورههای باکیفیت بین ۷۲۰ تا ۷۳۰ (از نمرهی کامل ۸۰۰) است. مطمئناً هیچ کدام از مدارس برتر داشتن نمرهی ۸۰۰ را الزامی نمیداند، اما چنین نمرهای میتواند متقاضی را از سایرین متمایز کند.
سایت پوئتس اند کوانتس (Poets & Quants) فهرستی از میانگین نمرات جیمت را برای بعضی از برترین دورههای امبیای آمریکا گردآوری کرده است.
داشتن کارنامهی آکادمیک درخشان پایهی محکمی به شمار میرود، اما جهتگیری اصلی مدارس بیزینس به سوی دنیای واقعی و خروجیهای حرفهای است. در نتیجه بسیاری از مدارس در روند تصمیمگیری پذیرش، برای تجربهی کاری مرتبط ارزش قائلند.
به ویژه دورههای ایامبیای، به طور خاص برای افراد مسنتری طراحی شده که چند سالی در نقشهای مدیریتی یا راهبری مشغول بودهاند. کمیتههای پذیرش ایامبیای میدانند که کارنامهی دانشگاهی متقاضیان کهنه شده، و برایشان سابقهی کاری و شبکههای حرفهایِ متقاضیان اهمیت بسیار بیشتری دارد.
دورههای پارهوقت و ایامبیای ایجاد شدهاند تا شاغلان تماموقت بتوانند همزمان و با حضور در کلاسهای عصر و آخر هفته مدرک امبیای خود را کسب کنند. شرکتها اغلب تمام یا بخشی از شهریهی دانشجو را تقبل میکنند اگر بر این باور باشند که مدرک جدید آنان به ارزش شرکت خواهد افزود.
چه زمانی ارزشش را دارد، یا ندارد
یک مدرک امبیای تنها زمانی ارزش هزینه، زمان و تلاش صرف شده را دارد که دارندهاش بخواهد در یک حوزهی مرتبط با کسب و کار، در مدیریت، یا به عنوان پایهگذار یک شرکت کار کند.
امبیای ممکن است برای افراد شاغل در دیگر صنایع، مگر آنهایی که نقشهای مدیریتی یا راهبری دارند، بیفایده باشد.
بعلاوه، همهی مدارک امبیای به یک اندازه معتبر نیستند. شمار کالجها، دانشگاهها و مدارس بیزینسی که فوق لیسانس مدیریت بازرگانی میدهند رو به افزایش است و فضا کمی اشباع شده است.
مدرک جز در مواردی که از یک دورهی با اعتبار دریافت شود، ممکن است آنقدر که انتظار میرود ارج نداشته باشد، و برعکس، چنانچه از مدارس برتر دریافت شود بسیار ارزشمند است.
استخدام کنندگان معمولاً امبیایِ یک آموزشگاه آنلاین و امبیایِ یکی از ده مدرسهی برتر را به یک چشم نگاه نمیکنند.
شاغلانی که چند سال از کارشان میزنند تا در مدرسهای درجه دو یا سه درس بخوانند، ممکن است چیزی جز اتلاف وقت و پول و فرصت عایدشان نشود.
مدیران استخدام این را نیز میدانند که صرفاً داشتن کلمهی امبیای در کنار نام متقاضی، او را تبدیل به یک گزینهی ایدهآل نمیکند.
برخی معتقدند کسانی که با این مدرک به جایگاههای راهبری رسیدهاند بدون آن نیز میتوانستند این کار را انجام دهند. همچنین اگر متقاضی نواقص دیگری داشته باشد، مثلاً گیرایی او ضعیف باشد یا به کندی وفق یابد یا مرتب دستور بدهد، داشتن امبیای آنها را جبران نخواهد کرد.
هرچند بسیاری از کارآفرینان امبیای دارند، اما اینطور نیست که شرکتهای استارت آپ همیشه دنبال استخدام تعداد بیشتری از دارندگان امبیای باشند. آنان بیشتر ایده پردازان نامتعارف را به خدمت میگیرند، کسانی که بتوانند ابتکار به خرج دهند و نگاهی متفاوت با نگاه خودشان عرضه کنند.
امبیای شاید بتواند برایتان مصاحبه جور کند، اما تضمین نمیکند که شغل را به شما بدهند. در دیگر سو، افرادی که تجربهی کاری دارند میتوانند با شرکت در یک دورهی پارهوقت یا ایامبیای برای خود فرصتهای پیشرفت و ترفیع در کار ایجاد کنند.
فارغ التحصیلان چه نظری دارند
سازمان مشاورهی پذیرش تحصیلات تکمیلی مدیریت (جیمک GMAC) به طور منظم گزارشهایی را منتشر میکند در این باره که فارغ التحصیلان مدارس بیزینس چه نمرهای به تجربهی خود در حین و بعد از تحصیل میدهند. نتایج این تحقیقات دلگرم کننده است.
گزارش سال ۲۰۱۶ نشان میدهد ۹۵ درصد فارغ التحصیلان، مدرک خود را خوب، عالی یا فوق العاده میدانند. سه نفر از هر چهار نفر گفتند انتظاری که از مدرک خود داشتند برآورده شده است. همچنین ۹۳ درصد آنان اظهار داشتند اگر لازم باشد حاضرند دوباره تمام مراحل را طی کنند و این مدرک را بگیرند.
با این که خود فارغ التحصیلان مدارس بیزینس از مدرکشان راضی هستند، اما شاهدیم که سود حاصل از این سرمایه گذاری پایین آمده، زیرا هزینههای سرمایه گذاری ازجمله شهریه بسیار بیشتر از حقوقها افزایش یافته است.
جایگزینها
برای کسانی که فکر میکنند امبیای برایشان ارزشش را ندارد، جایگزینهایی هست که میتواند در شغلهای فاینانس، بیزینس، یا مدیریت کمکشان کند. فوق لیسانس فاینانس (Master of Finance)، یک دورهی مختص فاینانس است که فقط یک سال طول میکشد و مهارتهایی به فارغ التحصیلان میدهد که برای اشتغال در حوزههای تجارت، سرمایه گذاری، مدیریت دارایی یا مدیریت ریسک لازم است.
فوق لیسانسهای دیگری که در زمینههای مرتبط وجود دارند نیز انتخاب مناسبی است برای کسانی که میخواهند روی اقتصاد، آمار، ریاضیات کاربردی، یا حسابداری تمرکز داشته باشند.
دورهی تحلیلگر مالی خبره (Chartered Financial Analyst) یا سیافاِی (CFA)، یک دورهی خودآموز است با برنامهی درسی جامعی که سه سطح آموزشی را پوشش میدهد. هر سطح شامل یک آزمون است.
بسیاری این برنامه را معادل یک دورهی تحصیلات تکمیلی میدانند، و مدرک سیافاِی معمولاً در فرایند استخدام معتبر دانسته میشود. دیگر دورههای خودآموز، مانند دورهی مدیر ریسک مالی (Financial Risk Manager) یا افآراِم (FRM) و آزمونهای بیمسنجی اساواِی (SOA actuarial exams) نیز طرفداران زیادی دارند.
لب مطلب
گرفتن یک امبیای میتواند موجب پیشرفت شغلی یا استخدام در شغلهای پردرآمد شود. با این حال، هزینهی صرف شده تنها زمانی بازگشت دارد که مدرک را از یک مدرسهی بیزینس معتبر گرفته باشید و بخواهید در شغلی مرتبط با بیزینس مشغول شوید.
علیرغم نتایج به دست آمده از تحلیلهای هزینه- فایده، اکثریت عمدهی فارغ التحصیلان مدارس بیزینس تجربهی خود را بسیار مثبت میدانند و ارزش بالایی برای مدرک امبیایِ خود قائلند.
چنانچه هزینهها برایتان سنگین است، نمیتوانید وارد دورههای درجه یک شوید، یا نمیتوانید زمان کار و تحصیل را با هم تنظیم کنید، خوشبختانه انتخابهای خوب دیگری نیز هست، مثلاً سیافاِی، یا یک مدرک فوق لیسانس در فاینانس یا اقتصاد.
بیشتر بخوانید


۶ شهر و کشور محبوب برای رشتههای هنری (قسمت اول)

پردرآمدترین رشتهها
